"Als je anderen helpt, help je ook jezelf!"

Een indrukwekkende reis

‘Ik ben naar Griekenland gevlucht en hier werd ik opgevangen tot 2021. Omdat ik goed Engels spreek, werd ik al snel gevraagd om te helpen. Zo ben ik begonnen met vrijwilligerswerk als tolk tussen de andere Somalische vluchtelingen en de Griekse vluchtelingenopvang.’

Daarna is hij doorgereisd naar Nederland en bij de noodopvang op Vliegveld Twenthe terecht gekomen. ‘Daar was ik met 500 andere mensen die gevlucht waren en waren ook veel mensen die alleen waren, net als ik. Vluchten breng veel eenzaamheid, angst en onzekerheid met zich mee. Toen ik aankwam in Nederland besefte ik dat ik anderen nodig heb om te verwerken wat er allemaal was gebeurd. Soms kan je ‘inner voice’ zo negatief praten, dat je er zelf niet meer uit komt. Ik besloot aan de slag te gaan en wilde mezelf verbeteren. Dat deed ik door met andere vluchtelingen te praten over onze ervaringen en zo onze harten te luchten.’

Binnen de opvang heeft Isse snel vrienden gemaakt. Anderen vonden hem gemakkelijk en hij werd een soort natuurlijk ‘vertrouwenspersoon’. Hij vertelt: ‘Allerlei mensen kwamen naar mij toe als ze problemen hadden. Zo werd ik ingezet als tolk, want ik had in de jaren ook wat Arabisch opgepikt. Maar ook hielp ik als ze de weg niet wisten, een taxi nodig hadden of als ze gewoon even wilde kletsen. Zelfs de mensen die op de opvang werkten, vroegen mij om hulp. Dat helpen van anderen heeft mij zelf ook ontzettend goed gedaan. Ik deed ertoe, was nuttig en kon écht iets voor een ander betekenen.’

Een nieuw hoofdstuk

Nadat Isse op verschillende plekken in Nederland is opgevangen, is hij terug in Enschede. Hij heeft een verblijfsvergunning en een eigen studio in het centrum. De volgende fase begint nu. ‘Ik vind het belangrijk om de taal goed te spreken. Daarom ga ik 4x per week naar school om Nederlands te leren. Ik ben ook op zoek naar werk, maar tot die tijd zet ik me in als vrijwilliger.’

Ook ziet Isse regelmatig nog mensen van het AZC. Ze komen bij hem op bezoek of gaan in de stad wat drinken. Zelf nu hij niet meer in het AZC woont, weten ze hem te vinden. Isse vertelt: ‘Ik blijf betrokken bij het AZC. Ik weet wat de mensen meemaken en wil hen daarbij helpen. Het geeft me zoveel voldoending om anderen in nood te helpen. Ze hebben iemand nodig die voor hen kan spreken wanneer ze dat zelf niet kunnen. Iemand die voor hen opkomt, maar ook een luisterend oor kan bieden. Ik miste dat zelf, dus ben blij dat ik dat voor een ander kan zijn.’

Waardering

De vrijwilligers van de noodopvang op het vliegveld vielen onder de begeleiding van M-Pact. ‘Ik voelde me niet alleen door de andere AZC bewoners, maar ook door de organisaties die betrokken zijn gewaardeerd. Regelmatig kwamen de coördinator en woonbegeleiders naar me toe om te zeggen hoe fijn ze het vonden dat ik er was. Ook hebben ze me deze kans gegeven om als vrijwilliger deze rol aan te nemen voor de bewoners. Er worden regelmatig leuke bijeenkomsten gehouden voor de vrijwilligers en natuurlijk mag de Enschedese Vrijwilligersdag niet ontbreken.’

Het advies dat Isse andere jongeren mee wil geven: ‘Je zult erg veel liefde en warmte van mensen voelen wanneer je vrijwilligerswerk gaat doen. Ook zal je een nog beter mens worden als je al bent. Zoek iets wat bij je past, waar je energie van krijg, voldoening uit haalt en het komt allemaal goed. Dus gewoon doen!’